ਕਲਿ​ਮਹਿ​ਜਮੁ​ਜੰਦਾਰੁ​ਹੈ​ਹੁਕਮੇ​ਕਾਰ​ਕਮਾਇ​॥ ਗੁਰਿ​ਰਾਖੇ​ਸੇ​ਉਬਰੇ​ਮਨਮੁਖਾ​ਦੇਇ​ਸਜਾਇ​॥ ਜਮਕਾਲੈ​ਵਸਿ​ਜਗੁ​ਬਾਂਧਿਆ​ਤਿਸ​ਦਾ​ਫਰੂ​ਨ​ਕੋਇ​॥ ਜਿਨਿ​ਜਮੁ​ਕੀਤਾ​ਸੋ​ਸੇਵੀਐ​ਗੁਰਮੁਖਿ​ਦੁਖੁ​ਨ​ਹੋਇ​॥ ਨਾਨਕ​ਗੁਰਮੁਖਿ​ਜਮੁ​ਸੇਵਾ​ਕਰੇ​ਜਿਨ​ਮਨਿ​ਸਚਾ​ਹੋਇ​॥੧॥ ਮਃ​੩​॥ ਏਹਾ​ਕਾਇਆ​ਰੋਗਿ​ਭਰੀ​ਬਿਨੁ​ਸਬਦੈ​ਦੁਖੁ​ਹਉਮੈ​ਰੋਗੁ​ਨ​ਜਾਇ​॥ ਸਤਿਗੁਰੁ​ਮਿਲੈ​ਤਾ​ਨਿਰਮਲ​ਹੋਵੈ​ਹਰਿ​ਨਾਮੋ​ਮੰਨਿ​ਵਸਾਇ​॥ ਨਾਨਕ​ਨਾਮੁ​ਧਿਆਇਆ​ਸੁਖਦਾਤਾ​ਦੁਖੁ​ਵਿਸਰਿਆ​ਸਹਜਿ​ਸੁਭਾਇ​॥੨॥ ਪਉੜੀ​॥ ਜਿਨਿ​ਜਗਜੀਵਨੁ​ਉਪਦੇਸਿਆ​ਤਿਸੁ​ਗੁਰ​ਕਉ​ਹਉ​ਸਦਾ​ਘੁਮਾਇਆ​॥ ਤਿਸੁ​ਗੁਰ​ਕਉ​ਹਉ​ਖੰਨੀਐ​ਜਿਨਿ​ਮਧੁਸੂਦਨੁ​ਹਰਿ​ਨਾਮੁ​ਸੁਣਾਇਆ​॥ ਤਿਸੁ​ਗੁਰ​ਕਉ​ਹਉ​ਵਾਰਣੈ​ਜਿਨਿ​ਹਉਮੈ​ਬਿਖੁ​ਸਭੁ​ਰੋਗੁ​ਗਵਾਇਆ​॥ ਤਿਸੁ​ਸਤਿਗੁਰ​ਕਉ​ਵਡ​ਪੁੰਨੁ​ਹੈ​ਜਿਨਿ​ਅਵਗਣ​ਕਟਿ​ਗੁਣੀ​ਸਮਝਾਇਆ​॥ ਸੋ​ਸਤਿਗੁਰੁ​ਤਿਨ​ਕਉ​ਭੇਟਿਆ​ਜਿਨ​ਕੈ​ਮੁਖਿ​ਮਸਤਕਿ​ਭਾਗੁ​ਲਿਖਿ​ਪਾਇਆ​॥੭॥