ਮਾਇਆ​ਮੋਹ​ਮਗਨੁ​ਅੰਧਿਆਰੈ​ਦੇਵਨਹਾਰੁ​ਨ​ਜਾਨੈ​॥ ਜੀਉ​ਪਿੰਡੁ​ਸਾਜਿ​ਜਿਨਿ​ਰਚਿਆ​ਬਲੁ​ਅਪੁਨੋ​ਕਰਿ​ਮਾਨੈ​॥੧॥ ਮਨ​ਮੂੜੇ​ਦੇਖਿ​ਰਹਿਓ​ਪ੍ਰਭ​ਸੁਆਮੀ​॥ ਜੋ​ਕਿਛੁ​ਕਰਹਿ​ਸੋਈ​ਸੋਈ​ਜਾਣੈ​ਰਹੈ​ਨ​ਕਛੂਐ​ਛਾਨੀ​॥​ਰਹਾਉ​॥ ਜਿਹਵਾ​ਸੁਆਦ​ਲੋਭ​ਮਦਿ​ਮਾਤੋ​ਉਪਜੇ​ਅਨਿਕ​ਬਿਕਾਰਾ​॥ ਬਹੁਤੁ​ਜੋਨਿ​ਭਰਮਤ​ਦੁਖੁ​ਪਾਇਆ​ਹਉਮੈ​ਬੰਧਨ​ਕੇ​ਭਾਰਾ​॥੨॥ ਦੇਇ​ਕਿਵਾੜ​ਅਨਿਕ​ਪੜਦੇ​ਮਹਿ​ਪਰ​ਦਾਰਾ​ਸੰਗਿ​ਫਾਕੈ​॥ ਚਿਤ੍ਰ​ਗੁਪਤੁ​ਜਬ​ਲੇਖਾ​ਮਾਗਹਿ​ਤਬ​ਕਉਣੁ​ਪੜਦਾ​ਤੇਰਾ​ਢਾਕੈ​॥੩॥ ਦੀਨ​ਦਇਆਲ​ਪੂਰਨ​ਦੁਖ​ਭੰਜਨ​ਤੁਮ​ਬਿਨੁ​ਓਟ​ਨ​ਕਾਈ​॥ ਕਾਢਿ​ਲੇਹੁ​ਸੰਸਾਰ​ਸਾਗਰ​ਮਹਿ​ਨਾਨਕ​ਪ੍ਰਭ​ਸਰਣਾਈ​॥੪॥੧੫॥੨੬॥