ਗੋਬਿਦੁ​ਸਿਮਰਿ​ਹੋਆ​ਕਲਿਆਣੁ​॥ ਮਿਟੀ​ਉਪਾਧਿ​ਭਇਆ​ਸੁਖੁ​ਸਾਚਾ​ਅੰਤਰਜਾਮੀ​ਸਿਮਰਿਆ​ਜਾਣੁ​॥੧॥​ਰਹਾਉ​॥ ਜਿਸ​ਕੇ​ਜੀਅ​ਤਿਨਿ​ਕੀਏ​ਸੁਖਾਲੇ​ਭਗਤ​ਜਨਾ​ਕਉ​ਸਾਚਾ​ਤਾਣੁ​॥ ਦਾਸ​ਅਪੁਨੇ​ਕੀ​ਆਪੇ​ਰਾਖੀ​ਭੈ​ਭੰਜਨ​ਊਪਰਿ​ਕਰਤੇ​ਮਾਣੁ​॥੧॥ ਭਈ​ਮਿਤ੍ਰਾਈ​ਮਿਟੀ​ਬੁਰਾਈ​ਦ੍ਰੁਸਟ​ਦੂਤ​ਹਰਿ​ਕਾਢੇ​ਛਾਣਿ​॥ ਸੂਖ​ਸਹਜ​ਆਨੰਦ​ਘਨੇਰੇ​ਨਾਨਕ​ਜੀਵੈ​ਹਰਿ​ਗੁਣਹ​ਵਖਾਣਿ​॥੨॥੨੬॥੧੧੨॥