ਨਿਗੁਣਿਆ​ਨੋ​ਆਪੇ​ਬਖਸਿ​ਲਏ​ਭਾਈ​ਸਤਿਗੁਰ​ਕੀ​ਸੇਵਾ​ਲਾਇ​॥ ਸਤਿਗੁਰ​ਕੀ​ਸੇਵਾ​ਊਤਮ​ਹੈ​ਭਾਈ​ਰਾਮ​ਨਾਮਿ​ਚਿਤੁ​ਲਾਇ​॥੧॥ ਹਰਿ​ਜੀਉ​ਆਪੇ​ਬਖਸਿ​ਮਿਲਾਇ​॥ ਗੁਣਹੀਣ​ਹਮ​ਅਪਰਾਧੀ​ਭਾਈ​ਪੂਰੈ​ਸਤਿਗੁਰਿ​ਲਏ​ਰਲਾਇ​॥​ਰਹਾਉ​॥ ਕਉਣ​ਕਉਣ​ਅਪਰਾਧੀ​ਬਖਸਿਅਨੁ​ਪਿਆਰੇ​ਸਾਚੈ​ਸਬਦਿ​ਵੀਚਾਰਿ​॥ ਭਉਜਲੁ​ਪਾਰਿ​ਉਤਾਰਿਅਨੁ​ਭਾਈ​ਸਤਿਗੁਰ​ਬੇੜੈ​ਚਾੜਿ​॥੨॥ ਮਨੂਰੈ​ਤੇ​ਕੰਚਨ​ਭਏ​ਭਾਈ​ਗੁਰੁ​ਪਾਰਸੁ​ਮੇਲਿ​ਮਿਲਾਇ​॥ ਆਪੁ​ਛੋਡਿ​ਨਾਉ​ਮਨਿ​ਵਸਿਆ​ਭਾਈ​ਜੋਤੀ​ਜੋਤਿ​ਮਿਲਾਇ​॥੩॥ ਹਉ​ਵਾਰੀ​ਹਉ​ਵਾਰਣੈ​ਭਾਈ​ਸਤਿਗੁਰ​ਕਉ​ਸਦ​ਬਲਿਹਾਰੈ​ਜਾਉ​॥ ਨਾਮੁ​ਨਿਧਾਨੁ​ਜਿਨਿ​ਦਿਤਾ​ਭਾਈ​ਗੁਰਮਤਿ​ਸਹਜਿ​ਸਮਾਉ​॥੪॥ ਗੁਰ​ਬਿਨੁ​ਸਹਜੁ​ਨ​ਊਪਜੈ​ਭਾਈ​ਪੂਛਹੁ​ਗਿਆਨੀਆ​ਜਾਇ​॥ ਸਤਿਗੁਰ​ਕੀ​ਸੇਵਾ​ਸਦਾ​ਕਰਿ​ਭਾਈ​ਵਿਚਹੁ​ਆਪੁ​ਗਵਾਇ​॥੫॥ ਗੁਰਮਤੀ​ਭਉ​ਊਪਜੈ​ਭਾਈ​ਭਉ​ਕਰਣੀ​ਸਚੁ​ਸਾਰੁ​॥ ਪ੍ਰੇਮ​ਪਦਾਰਥੁ​ਪਾਈਐ​ਭਾਈ​ਸਚੁ​ਨਾਮੁ​ਆਧਾਰੁ​॥੬॥ ਜੋ​ਸਤਿਗੁਰੁ​ਸੇਵਹਿ​ਆਪਣਾ​ਭਾਈ​ਤਿਨ​ਕੈ​ਹਉ​ਲਾਗਉ​ਪਾਇ​॥ ਜਨਮੁ​ਸਵਾਰੀ​ਆਪਣਾ​ਭਾਈ​ਕੁਲੁ​ਭੀ​ਲਈ​ਬਖਸਾਇ​॥੭॥ ਸਚੁ​ਬਾਣੀ​ਸਚੁ​ਸਬਦੁ​ਹੈ​ਭਾਈ​ਗੁਰ​ਕਿਰਪਾ​ਤੇ​ਹੋਇ​॥ ਨਾਨਕ​ਨਾਮੁ​ਹਰਿ​ਮਨਿ​ਵਸੈ​ਭਾਈ​ਤਿਸੁ​ਬਿਘਨੁ​ਨ​ਲਾਗੈ​ਕੋਇ​॥੮॥੨॥